Fikirler ve Üç

Hey,
Ben yine konuşmaya geldim. 
Çünkü beni biliyorsunuz. Kafamdaki sesler asla susmuyor çünkü yapmayı, geliştirmeyi istediğim çok şey var. Ama malumunuz hepsine ne zamanım ne de gücüm yeter. Belki buralar beşinci yılına falan bastığında ancak umut ettiğim şeylerin hepsini yapabiliyor olurum. 

Burada hem blogdan hemde yaşamdan bahsediyorum.

Burası benim için çok değerli. Bu blog değerli. Daha öncede bahsetmiştim sanırım zamanında iki kişi girişmiştik aslında sonra bir şeyler yürümedi, gerçi bizim arkadaşlığımız düşündüğüm kadar sağlam yürüyebilen bir yapı değilmiş herhalde, sonra ben kendimce yazmaya başladım.
 Ondan sonraki bir yazımda ilk yorumumu aldığımda yaşadığım heyecanı hala hatırlıyorum mesela. Çünkü mail kutuma bir yorum düştüğünde hala öyle hissediyorum. 
Heyecanlı, umutlu ve daha tarif edemediğim bir çok duygunun karışımı. Ama fazlaca mutluluk. Yine birilerine ulaştım hissi birde.

Dün biri sordu; 'Aynı anda kaç kulüptesin sen?'
Üç diye cevap verdim, aktif olabildiğim yalnızca üç.
Öğrenci kulüplerindeki üçüncü yılım.
Okuldaki üçüncü yılım.
Aynı şeyleri inşa edip edip yıkılışım da üçüncü kez sanırım. Onu saymayalı olmuştu biraz. Ama gerçi insan neden yıkılışlarını sayar ki? Acıyı sevdiğinden mi?

Ah işte!
Bir şeyleri öğrenmem için üzerinden üç sene geçmesi gerekiyor sanırım benim. Ya da uyanmam için bir kez üç kez tekrar etmesi.
Mesela bakın şey diyorlarmış böyle durumlarda, en az üç kez denemelisin.
Ya yine de olmuyorsa?
O zaman hatırla, bir oyunda dokuz kuruş vardır.

Bu aslında böyle uzayıp gider ama hepimiz biliyoruz bazen insanın ne üçe ne dokuza takati kalır.
Peki, merak ediyorum da senin kaç kez denemeye takatin var? Kaç kez deniyorsun en az? 

Konu değişikliği yapıyorum! Kendimi bugün bu kadar negatif hissetmeyeceğim!
What happened happened!
-deyip yeni bir kore dizisine başladı-

Bir sonraki yazıda görüşürüz o zamana kadar kendine dikkat et,
-d