Kendime Not #5

Hey,

Her seferinde güne daha güzel daha verimli başlayacağım diyorum ama sanırım benim alışkanlığım bu yönde değil.
Ya hep bağırarak, birilerine sinirlenerek güne başlıyorum ya da sabahın köründe dizi izleyerek, instagramda takılarak. 
Halbuki harcanacak gram zamanım yok. Yetiştirmem gereken tonlarca ödev, iş, plan var.
Evet!
Delicesine meşgul olduğum zamanlara geri döndük.
Düşünmeye zamanım kalmadığı için biraz mutluyum bir de sanırım.
Gerçi artık uykumdan feragat etmeye başladım, gecenin 3'ünde uyanıp kendimi geri uyutmak için türlü türlü videolar izleyip sabah derslerini kaçırıyorum ama olsun. Yine de bir şeyler için uğraşıyor olmak ve sonunda bunu gerçekleştirecek olmak garip bir his.
Uzun zamandır unuttuğum bir his.

Sanırım ben her şeyi yoğun yaşıyorum.
Mutluysam cidden mutluyum ve her şey o an toz pembe. İnanılamayacak kadar hem de.
Mutsuzsam da herkese bulaştırmalıyım. Herkes mutsuz olmalı benimle. 

En kötü yanım budur belki de. 
Ama bugün, bunlara kafa yormak yerine eski bir arkadaşımla buluşup, biraz proje yazıp, makale okuyup, hayatımın geri kalanı için ne yapabilirim'e bakacağım. 
Çünkü gerçekler; önümüzde yds, ales, girilecek yüksek lisans mülakatları, alınacak redler, yetiştirilecek projeler falan var. 

Peki sorarım, hepsi nasıl yetişecek? 
 “Let us make our future now, and let us make our dreams tomorrow's reality.”

Sonra görüşürüz,
-d