Ne Yazsam Bilemedim
Hei.
Bunun ben olmadığımı söyleyen insanlar tanıdım. Bazıları hala hayatımda bazıları gideli çok oldu. Ben mi? Ben hala aynı yerdeyim aslında, baktıklarında bulabilecekleri kadar yakınlarında. Aramadıklarında da göremeyecekleri kadar uzakta.
Çoğu zaman şeyi düşünürüm: İnsanlara kendimi anlatmayı sevmiyorum, ne gerek var ki? Ama hayır.
Ben anlatmazsam kim anlatacak ya da kim anlatmalı ki? Kim sizi sizden daha iyi anlatabilir ki?
Birçok şeyi insanların bakış açılarıyla değerlendirmelerine bırakabilirsiniz ama kendimiz, hayır o başkalarına bırakılmayacak kadar değerli.
Başkalarının ne düşündüklerini söyleyemeyecekleri kadar önemli.
Aslında ben önemliyim ve bu yazıyı okuyan arkadaşım sende öylesin.
Fark etmeden dürüst davranmaya başladım ben ilk düşünce beni sarmışken. Hatta bunun adına savunma dediler. Ne olsa kendini savunmaya geçiyorsun dediler. Hatta bana bir zamanlar bizi küçümsüyorsun bile demişlerdi. İnsanlar ne kadar komik öyle değil mi?
Nasıl eleştiriler aldığımı görüyor musun? Canımı yaktıklarını mı düşünüyorlardı acaba?
Aslında sırf bunun için uğraştığını bildiğim insanlar var.
Tıpkı sinirliyken benim insanlara yaptığım gibi. Aslında hepimiz birilerine sinirliyken ya kabuğumuza çekilmeyi seçeriz ya da nefretimizi yüzlerine kusmayı.
Ben basit olanı seçiyorum sadece.
Herkesin size zaman zaman sorduğu bir soru var. İdolün kim? Kimi rol model olarak alıyorsun?
İnsanları çok izledim, hareketlerini anlamlandırmaya çok çalıştım ama kendime rol model olabilecek birilerini henüz bulamadım.
Çünkü, Günaydın! Mükemmel insan diye bir şey mi var?
Herkes kendi mükemmelini kendi kafasında yaratıp onun için çalışıyor ama böyle bir gerçek var arkadaşlar. İnsan mükemmel değildir, doğa mükemmel olabilir ama siz mükemmel değilsiniz.
Normalinde bu yazıyı yayınlamayacaktım, bu benim taslaklarda yazıp yayınlamadığım yazılardan biriydi. Sonra blog tutmaya devam etme sebebimi hatırladım. Onu hatırlatması açısından da yayınlıyorum. Yakın zamanda görüşürüz!
-d
Bunun ben olmadığımı söyleyen insanlar tanıdım. Bazıları hala hayatımda bazıları gideli çok oldu. Ben mi? Ben hala aynı yerdeyim aslında, baktıklarında bulabilecekleri kadar yakınlarında. Aramadıklarında da göremeyecekleri kadar uzakta.
Çoğu zaman şeyi düşünürüm: İnsanlara kendimi anlatmayı sevmiyorum, ne gerek var ki? Ama hayır.
Ben anlatmazsam kim anlatacak ya da kim anlatmalı ki? Kim sizi sizden daha iyi anlatabilir ki?
Birçok şeyi insanların bakış açılarıyla değerlendirmelerine bırakabilirsiniz ama kendimiz, hayır o başkalarına bırakılmayacak kadar değerli.
Başkalarının ne düşündüklerini söyleyemeyecekleri kadar önemli.
Aslında ben önemliyim ve bu yazıyı okuyan arkadaşım sende öylesin.
Fark etmeden dürüst davranmaya başladım ben ilk düşünce beni sarmışken. Hatta bunun adına savunma dediler. Ne olsa kendini savunmaya geçiyorsun dediler. Hatta bana bir zamanlar bizi küçümsüyorsun bile demişlerdi. İnsanlar ne kadar komik öyle değil mi?
Nasıl eleştiriler aldığımı görüyor musun? Canımı yaktıklarını mı düşünüyorlardı acaba?
Aslında sırf bunun için uğraştığını bildiğim insanlar var.
Tıpkı sinirliyken benim insanlara yaptığım gibi. Aslında hepimiz birilerine sinirliyken ya kabuğumuza çekilmeyi seçeriz ya da nefretimizi yüzlerine kusmayı.
Ben basit olanı seçiyorum sadece.
Herkesin size zaman zaman sorduğu bir soru var. İdolün kim? Kimi rol model olarak alıyorsun?
İnsanları çok izledim, hareketlerini anlamlandırmaya çok çalıştım ama kendime rol model olabilecek birilerini henüz bulamadım.
Çünkü, Günaydın! Mükemmel insan diye bir şey mi var?
Herkes kendi mükemmelini kendi kafasında yaratıp onun için çalışıyor ama böyle bir gerçek var arkadaşlar. İnsan mükemmel değildir, doğa mükemmel olabilir ama siz mükemmel değilsiniz.
Normalinde bu yazıyı yayınlamayacaktım, bu benim taslaklarda yazıp yayınlamadığım yazılardan biriydi. Sonra blog tutmaya devam etme sebebimi hatırladım. Onu hatırlatması açısından da yayınlıyorum. Yakın zamanda görüşürüz!
-d
Hiç yorum yok: